Een weekend Parijs kan zo maar uitlopen op iets totaal onverwachts! Het plan was om van 30 September tot 2 Oktober een weekend naar Parijs te gaan.
Ik ben deze keer niet met vrienden naar Parijs geweest, maar met Emma. Who?! Hoor ik de meeste denken 🙂 Inderaad, met Emma. We zijn op onze 2e date naar Parijs gegaan! Hoeveel mensen kunnen er zeggen dat ze op hun 2e date naar Parijs zijn geweest?!:) Hoewel 9 van de 10 mensen nog steeds niet geloven dat we toen nog ‘daten’ en geen relatie hadden, maar het is echt waar! Vraag het aan Emma; 06-4909… nee, die zet ik niet online!:)
Maar goed, een 2e date naar Parijs, spontaan, leuk, snel, geweldig, gek, vreemd, iedereen had er wel een mening over denk ik maar het belangrijkste is dat wij het echt een super weekend vonden, ik heb nog nooit zo hard gelachen, en we hadden het beste weer ooit! En je weet wat ze zeggen, ‘Parijs is de stad van de liefde’, zwaar cliché maar op dit moment wel waar 🙂
Anyhoe, we hebben uiteraard de Eifeltoren gezien, in het DONKER! Mensen die dat nog nooit gedaan hebben MOETEN dat echt doen! Ook al ben je met je moeder, je broer of je beste vriend. I don’t care, ga er heen en doe alsof je met je lover bent, op het zoenen na want dat zou wel wat raar worden met een van bovengenoemde personen. Maar het is echt super (koud)!
Verder uiteraard nog de Arc De Triomphe gezien, en deze keer ook beklommen. Ik ben al redelijk vaak in Parijs geweest en ook bij de Arc De Triomphe maar volgens mij was ik er nog nooit op geweest?! Kan het me in ieder geval niet herinneren.
We mochten nog gratis naar binnen ook aangezien het vrouwtje achter de balie geloofde dat ik 21 was. Het heeft zo z’n voordelen om klein (en schattig…) te zijn. Aangezien Emma sowieso jonger is dan 23 mochten we graTIES of graTUIT naar binnen, like real Dutchies 🙂
De Arc De Triomphe is nog een helse beklimming trouwens. Als je er langs rijdt of een foto maakt van een afstandje lijkt het wel mee te vallen. Er kwamen mensen boven aan die gelijk aan het zuurstof moesten, ik heb nog nooit zo veel mensen bij elkaar zien hijgen. Daar zouden ze zo’n ‘hijglijn’ moeten beginnen, jong of oud, man of vrouw, astma of geen astma, iedereen hijgt daar! Als ik beneden knock-out was gegaan, iemand me naar boven had getild, en daar weer bij had laten komen tussen al die hijgende mensen had ik waarschijnlijk niet meteen gedacht; ‘Ahh, ik ben boven op de Arc de Triomphe’..
Helemaal vreemd is het niet aangezien je 284 treden op moet om boven te komen! Ik heb ze niet geteld maar gecheckt op Google. 284 treden, dat is 142 keer je linker been en 142 keer je rechter been optillen, in een ruimte waar Grote Smurf nog net kan staan! 284 treden, thuis heb ik er 13, dat is dus 21 keer de trap op, of af!
Maar goed dat we de Eifeltoren met de lift hebben gedaan, die heeft 1665 treden!! Dat is 128 m’n trap op of af. Als mensen al hijgend de Ard De Triomphe opkomen, kan je nagaan hoe sommige mensen daar boven aan moeten komen!
Verder zijn we nog naar de Moulin Rouge geweest wat echt heel gaaf is. Voor het dansen op zich hoef je er niet heen te gaan want ik heb betere dansers gezien maar de hele show en sfeer erom heen is echt vet! Heel erg romantisch is het helaas niet. Je wordt aan een tafeltje voor 6 personen gezet, waar zelfs ik niet heel veel ruimte had. En naast me zat een Duitser die in zijn eentje al bijna niet aan die 6 persoonstafel paste, zo groot dat ie was. Hij vroeg nog; ‘Am I blocking your view?’. ‘No, I’m fine…I guess, I’ll just…Yeah, you’re in the way’.
Bij de Moulin Rouge krijg je ook nog een fles Champagne, die je met zn 2e baas moet maken! Eerlijk gezegd is het niet gelukt, hoe duur dat kreng ook was, we hebben maar 3 kwart op 🙂 We zijn beide niet zo groot, als we die fles leeg hadden gedronken had ik waarschijnlijk bij die Duitser op schoot gezeten en Emma op mijn nek!
Verder hebben we vooral genoten van Parijs en het weer, tot op de terug weg. We waren pas een uurtje uit Parijs, in de auto op weg naar huis. Emma kreeg van een klein beetje pijn in de buik ineens heel erg veel pijn in de buik. Zo erg zelfs dat ze moest kotsen van de pijn (sorry dat ik het opschrijf Emma, maar ik moet het verhaal zo gedetailleerd mogelijk maken;)). Na een uur helse pijn voor Emma heb ik toch maar besloten naar het eerst volgende ziekenhuis te rijden. Of eigenlijk heeft de TomTom dat besloten want ik had geen idee waar we waren. Gelukkig bleken we vlak bij Arras te zitten waar ook een normaal ziekenhuis zat.
Hoewel het al snel niet heel erg normaal bleek te zijn. NIEMAND sprak Engels! Niemand! Tot op de dag van vandaag kan ik niet geloven dat er in een ziekenhuis nergens iemand te bekennen is die normaal Engels spreekt, in een ziekenhuis!? Al kom ik nou een of andere achteraf gelegen shoarma tent binnen kan ik het wel begrijpen maar een ziekenhuis? ‘Gelukkig’ wist ik dat ze een blinde darm ontsteking had aangezien ik die zelf ook heb gehad en ik de pijn en manier van zitten/liggen/bijna knock-out gaan herkende. Maar iemand die geen Engels spreekt en ook niet bepaald onder de indruk is van iemands pijn duidelijk proberen te maken dat het om een blinde darm ontsteking gaat valt niet mee. En is daarnaast ook nog eens behoorlijk frustrerend.
Je ziet dat Emma echt veel pijn heeft, je kan er niks aan doen, mensen staan je aan te gapen alsof je een of andere circus act bent (die geen Frans spreekt) en er is niemand die Engels spreekt. Na een uur had ze nog steeds geen pijnstillers o.i.d. gekregen! Ik heb toen maar op een vriendelijke doch vrij dringende manier gevraagd ‘of ze nu heel snel wilde opschieten met pijnstillers anders gaan er rolstoelen door de ramen heen’ S’ ill vous plait, merci, whatever..
Uiteindelijk werd ze meegenomen voor een bloedonderzoek en kwam ze 10 minuten later half gedrogeerd en lachend terug lopen. Met zo’n rijdend ‘infuuspaaltje’ (geen idee hoe dat heet) vroeg ze; ‘zo, zullen we weer gaan?’. Hoewel mij dat ook wel een goed idee leek, want ik was dat ziekenhuis aardig zat, mochten we helaas niet weg omdat ze de volgende dag geopereerd zou worden. Een saaie 2e date was het dus zeker niet!
En dan moet je ook de ouders nog inlichten, die je 2x hebt gezien. ‘Ja hallo met Ties…. Nee, ik ben geen callcenter. Ik ben die ene jongen die u 2x gezien heeft en daarna gelijk uw dochter meenam naar Parijs?! Juist….uw dochter ligt in het ziekenhuis nu. Nee, ze is niet zwanger….denk ik…’.
Gelukkig werd ze de volgende dag geopereerd en kwamen zelfs haar ouders en Thymen en Marsha nog langs. Dat is toch wel echte vriendschap als je voor 1 dag speciaal heen en weer rijdt naar Frankrijk, echt super!
Zondagavond/nacht waren we dus in het ziekenhuis aangekomen en dinsdagmiddag ben ik uiteindelijk weer naar huis gegaan, Emma en haar vader alleen achterlatend, niet wetende dat Emma de volgende dag weer naar huis mocht.
Al met al een heftige 2e date geweest maar gelukkig gebeurde het op de terugweg en niet de heenweg! En…als we nog is een weekend weg gaan hoeven we niet naar het ziekenhuis voor een blinde darm ontsteking aangezien we er allebei geen een meer hebben!